K+  K-      A  A  A
brama

Archiwum Romana Olszyny

opublikowane: 30 maja 2011

Roman Olszyna urodził się 23.10.1921 r. w Warszawie. Został aresztowany 18.12.1940 r. pod zarzutem działalności konspiracyjnej w Warszawie. Osadzony na Pawiaku, skąd 6 stycznia 1941 r. został przewieziony do KL Auschwitz – numer 7889. 4.06.1942 r., w transporcie 500 więźniów, został przeniesiony do KL Gross-Rosen – numer 2608. W czasie ewakuacji obozu, w lutym 1945 r., został wywieziony do KL Flossenbürg, a w kwietniu 1945 r. do KL Dachau, gdzie doczekał wyzwolenia. Po wojnie podjął pracę zawodową, ale jego celem życiowym stało się dokumentowanie historii KL Gross-Rosen, w którym zmuszony był żyć przez 2 lata i 8 miesięcy.
Był historykiem amatorem. W swoich badaniach szczególnie skupił się na odtwarzaniu list transportowych. Prowadził rozległą korespondencję z byłymi więźniami. Miał możliwość dotarcia do wielu unikatowych dokumentów w kraju i za granicą. Systematycznie i konsekwentnie uzupełniał swoją dokumentację dotyczącą historii nie tylko KL Gross-Rosen, ale i innych obozów koncentracyjnych. Całe życie dbał o rzetelne przekazywanie wiedzy o KL Gross-Rosen. Już w latach 60. XX w. zaczął publikować artykuły o podobozach KL Gross-Rosen oraz poszczególnych wydarzeniach w obozie. Pisał również recenzje publikacji dotyczących KL Gross-Rosen. Był również w kolegium redakcyjnym biuletynu „Przeżyliśmy Gross-Rosen”, którego kolejne tomy ukazywały się w latach 1984-1989, wydawane przez Komisję Środowiska Gross-Rosen przy Kole nr 1 Dzielnicy ZBoWiD Warszawa-Śródmieście.
Dla Międzynarodowej Służby Poszukiwań Czerwonego Krzyża w Arolsen przygotował obszerny wykaz więźniów KL Gross-Rosen. Służył też radą przy opracowaniu przez tę instytucję katalogu hitlerowskich obozów podległych reichsführerowi SS H. Himmlerowi, wydanego w 1969 r.
Był niekwestionowanym autorytetem w środowisku byłych więźniów. Działał w komisji weryfikacyjnej przy Zarządzie Głównym ZBoWiD.
Współpracował z Muzeum Gross-Rosen od początku jego istnienia. Był członkiem Rady Muzeum. Aktywnie uczestniczył w pracach organizacyjnych i dokumentacyjnych Muzeum. Po jego śmierci w grudniu 1999 r. całość jego archiwum znalazła się w zbiorach Muzeum i otrzymała nazwę: ”ARCHIWUM ROMANA OLSZYNY”.