Franciszek Stępiński – więzień KL Gross-Rosen nr 20771

Franciszek Stępiński urodził się w Łodzi 27.03.1902 r. jako najstarszy syn mistrza ślusarskiego Franciszka i Katarzyny z Oszmanowiczów. Miał dwóch braci Tadeusza i Józefa.
Młodość spędził z rodziną w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie ukończył gimnazjum. Naukę kontynuował w szkole technicznej w Brześciu nad Bugiem. Służbę wojskową odbył w Dęblinie. Zafascynowany lotnictwem rozpoczął studia w szkole pilotów, jednak je przerwał.
Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. Brał udział w trzecim powstaniu śląskim.
Pracę rozpoczął w przedsiębiorstwie melioracyjnym w Kamieniu Koszyrskim, gdzie zajmował się projektami i budową spiętrzeń wodnych i młynów na rzekach Nidzicy, Pilicy i Prądniku. W 1929 r. ożenił się z Genowefą Krystyną z Osetków. W 1932 r. urodził się syn Zbigniew, a w 1939 r. córka Barbara. Pasjonował się kartami, a szczególnie pasjansami, na temat których napisał książkę.
Tuż przed wybuchem wojny został wraz z bratem zmobilizowany. Po przegranej kampanii wrześniowej brat Tadeusz znalazł się w niewoli niemieckiej, a Franciszek w sowieckiej. W grudniu 1941 roku po udanej ucieczce z transportu na wschód, Franciszek wrócił do Częstochowy, gdzie była jego rodzina. Podjął pracę w magistracie częstochowskim, w dziale technicznym; prowadził roboty melioracyjne. Pomógł wydostać się ze stalagu bratu Tadeuszowi.
Działał w podziemiu, był żołnierzem AK o pseudonimie Orzeł. W nocy 21 października 1943 r., gestapo w Częstochowie aresztowano około 200 osób. Wśród nich był i Franciszek Stępiński. Został osadzony w więzieniu na Zawodziu w Częstochowie, skąd wożono go na przesłuchania do siedziby gestapo przy ul. Kilińskiego. Z więzienia wysyłał grypsy z istotnymi informacjami dla znajomych. W listopadzie 1943 r. władze okupacyjne rozwiesiły plakaty z nazwiskami ludzi skazanych na śmierć. Wśród skazanych znalazło się nazwisko Franciszka Stępińskiego.
W marcu 1944 r. rodzina otrzymała pierwszy list od Franciszka Stępińskiego z KL Gross-Rosen, gdzie miał numer 20771. Z następnych listów wynika, że został przeniesiony do filii Dyhernfurth II. Tam przebywał do ewakuacji filii, w styczniu 1945 r., kiedy to wszyscy więźniowie Dyhernfurth II zostali ewakuowani do obozu głównego. Stamtąd w lutym 1945 r. ewakuowany został do KL Mittelbau, gdzie oznaczono go numerem 111 352.
Późną wiosną 1945 roku z rodziną skontaktował się były więzień KL Gross-Rosen z informacją, że Franciszek żyje, jest chory i przebywa w szpitalu w Bad Rehburg. Niedługo po tym wydarzeniu z Bad Rehburg przyszła wiadomość, że Franciszek zmarł 20 kwietnia 1946 r. na gruźlicę i został pochowany na tamtejszym cmentarzu.
Dzieci Franciszka Stępińskiego, Zbigniew i Barbara, zamieszkałe w Strzelinie, przekazały do archiwum Muzeum Gross-Rosen zbiór dokumentów dotyczących ich ojca. Są to fotografie, 9 grypsów z więzienia w Częstochowie, listy z KL Gross-Rosen i filii Dyhernfurth, listy pisane poza cenzurą z AL Dyhernfurth, dokumenty i zaświadczenia.
Muzeum Gross-Rosen składa im serdeczne podziękowania.