Kolekcja dokumentów dotyczących Ignacego i Franciszka Kotkowskich

Ignacy Ścibor-Kotkowski herbu Ostoja urodził się 17.12.1901 roku w majątku Niemienice. Był spokrewniony z Witoldem Gombrowiczem.
Ukończył szkołę realną w Krakowie. Studiował w Wyższej Szkole Rolniczej w Dublanach. Ochotnik wojny polsko-bolszewickiej. Był członkiem Związku Ziemian i Polskiego Towarzystwa Hodowców Koni. Wraz z żoną Ireną Kłokocką osiadł w majątku Łomno. Mieli czworo dzieci: Franciszka ur. 18.01.1925 r., Władysławę, Macieja i Seweryna (zmarł w 1935 roku).  Chłopcy kształcili się w Zakładzie Naukowo-Wychowawczym Ojców Jezuitów w Chyrowie.
Rodzina Kotkowskich wraz z wieloma mieszkańcami majątku Łomno została aresztowana 15.05.1942 roku przez gestapo z Radomia. Po wielogodzinnej rewizji przewieziono ich na posterunek policji w Bodzentynie, a po przesłuchaniach, część osób zwolniono; w tym syna Ignacego – Macieja.
Ignacy Kotkowski wraz z drugim synem Franciszkiem zostali przewiezieni do więzienia gestapo w Radomiu. Po brutalnych przesłuchaniach 15.09.1942 r. skierowano ich do KL Auschwitz (Ignacy otrzymał numer 63685, a Franciszek – 63684 ). Następnie 13.03.1943 r. przewieziono ich do KL Gross-Rosen (Ignacy otrzymał numer 8797, zaś Franciszek – 8796). W dniu 1.05.1943 r. zostali przeniesieni do podobozu Hirschberg, gdzie przebywali do 15.01.1944 r., kiedy to z powrotem skierowano ich do obozu głównego. 15.02.1945 r. zostali ewakuowani do Leitmeritz (obecnie Litomierzyce) filii KL Flossenbürg (Ignacy otrzymał tam numer 87645, Franciszek – 87644). Tam 8.05.1945 r. zostali wyzwoleni. Ignacy, ciężko chory na tyfus został odizolowany i umieszczony w boksach pomieszczenia stajennego; Franciszek po odbyciu kwarantanny w Pradze dotarł do Krakowa, umówionego miejsca kontaktowego. Rodzina zorganizowała transport po chorego ojca. Niestety po przybyciu do Leitmeritz okazało się, że Ignacy Kotkowski już nie żył. Prochy jego pochowano na cmentarzu narodowym w Terezinie.
Po wojnie Franciszek pracował i studiował na Politechnice, założył rodzinę, mieszkał w Zabrzu, pracował jako inżynier-projektant. Pobyt w obozie odbił się na jego zdrowiu. Cały czas chorował; ostatnie lata życia spędził w Polańczyku, gdzie zmarł w 1996 roku.
W zbiorach archiwum Muzeum Gross-Rosen znajdują się:
kartki i gryps z więzienia w Radomiu, listy z KL Auschwitz, KL Gross-Rosen i AL Hirschberg oraz dokumety (karty rewirowe, lista transportowa do KL Leitmertiz, zaświadczenia, fotografie).